Gözlerimi araladım. Perdenin arasından sızan ışık huzmesi gözümü alınca, başımı ani hareketle diğer tarafa çevirdim. Gözüm kamaşmıştı ve sadece beyaz, parlak bir ışık görüyordum.

Özenle şekil verilmiş birer heykeli andıran gövdeleriyle, yol boyu sıralanmış zeytin ağaçlarının arasından yürüyorduk. Etrafımız keskin zeytin kokusu ile örülmüştü.

Tipik Akdeniz insanının sıcak bakışlarına sahip kalabalık topluluk, parke taşlı meydanın tam ortasındaki kafeteryada oturmuş neşeli sohbetler icra edip, uzolarını, şaraplarını yudumluyorlardı. Burnumuza kızgın yağda kızartılmış enfes kalamarların, ızgara ahtapotların ve balıkların kokusu geliyordu. Çeşit çeşit, rengârenk taze sebzelerle donatılmış sofralarda hepsinden tatmak için sabırsızlanıyorduk.

Üzerimdeki beyaz elbisenin etekleri rüzgârda uçuşuyor, güneş, kolumdaki asma yaprakları ile süslü kalın altın bilekliğe çarpıp, taş yolun karşısındaki minik sütunun üzerine bırakılmış tepesi mavi tüylerle kaplı miğfere yansıyordu.

Felsefenin, mitolojinin, demokrasinin beşiği olan bu başkent de Roma ve İstanbul gibi tepeler üzerine kurulmuştu. En yüksek tepesinden, çizgileri keskin bir hatla belli olacak şekilde şehrin sınırını görebilmek mümkündü. Lâkin İstanbul gibi, sonsuzluk duygusu uyandırmıyor, aksine aidiyeti kuvvetlendiriyordu.

Burada da, Lesvos’ta görüp hayran olduğumuz sanat eseri tadındaki gösterişli kapılar süslüyordu dar sokaklara serpiştirilmiş müstakil taş evleri.

Şehrin geneline ise beş, altı katı geçmeyen beyaz binalar yayılmıştı. Yeşilin bin bir tonunun, sınırlarını rahatlıkla görebileceğiniz o beyaz doku içinde oluşturduğu armoniye, mitolojiye konu olmuş tapınakları, agoraları, Roma banyolarını da yerleştirince etkileyici bir manzara çıkıyordu ortaya.

Parlak dikdörtgen taşlarla kaplı geniş yolda yürürken Athena’nın baykuşu göz kırpıyordu zeytin ağacının dalları arasından. Afrodit, sonsuz güzellik sunuyordu. Pegasus, terkisine alıp bizi, Adrian Kapısı’ndan aşırıyor ve Zeus Tapınağı’na ulaştırıyordu. Apollon karşılıyordu orada bizi. Dionysos birer kadeh şarap sunuyordu. Demeter, besliyordu bizi zengin topraklardan fışkıran mahsullerle. Eros aşka sürüklüyordu.

Sevgilimin elini tutuyorum sımsıkı. Onun da, başrollerini Tanrılar ve Tanrıçalarla paylaştığı büyülü bir serüvenin içinde olduğunu duyumsuyorum.

Peyman Ünalsın