Yekta Kopan’ın Bana Kuşlar Söyledi isimli öykü kitabını okurken kendi çocukluğuma uzanmadan edemedim. İnsan eşeleyince bir sürü hatıra çıkıyor ortaya. On üç, on dört yaşına kadar oturduğumuz apartmanın arka bahçesi, diğer apartmanın kocaman bahçesi ile birleşiyordu. Hem sevdiğim hem de beni ürküten o bahçede şahit olduğum bir olay, toy kafamda ürkütücü bir hikâyeye bürünmüştü. Onu bir öyküye döktüm. Öyküm dün, değerlendirmesini değerli Cemil Kavukçu’nun yaptığı edebiyathaber.net ‘te yayımlandı. Belki sizin de, çoktandır aklınıza düşmeyen anılarınızı gün yüzüne çıkarır 🙂

İyi okumalar.